Το παραμύθι παρουσιάζει ένα χωριό στο οποίο οι γονείς έκαναν τα πάντα για την εκπαίδευση των παιδιών τους και για το λόγο αυτό είχαν ένα διαφορετικό σχολείο για κάθε διαφορετική κατηγορία παιδιών (π.χ. σχολείο για παιδιά με προβλήματα όρασης, σχολείο για μικρές διάνοιες, σχολείο για παιδιά με μεγάλο μπόι κτλ.).Τα παιδιά όμως δεν χαμογελούσαν ποτέ. Μέχρι που ήρθε μια σοφή δασκάλα και τους πρότεινε να δημιουργήσουν ένα μεγάλο και χαρούμενο σχολείο στο οποίο θα πήγαιναν όλα τα παιδιά του χωριού. Στο σχολείο αυτό πήγαν όλοι οι δάσκαλοι από τα προηγούμενα σχολεία και όλος ο εξοπλισμός. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σε αυτό το σχολείο τα παιδιά όχι μόνο μάθαιναν, αλλά και γελούσαν!
Το παραμύθι έχει εικονογραφηθεί από παιδιά νηπιαγωγείου. Παρουσιάζει ουσιαστικά την ιδέα της ενιαίας εκπαίδευσης, με τρόπο που να είναι κατανοητός από παιδιά μικρής ηλικίας και ανατρέπει την παραδοσιακή αντίληψη ότι τα παιδιά με ειδικές ανάγκες πρέπει να εκπαιδεύονται στο ειδικό σχολείο από ειδικούς δασκάλους.Ύστερα απ' όλα αυτά τα γεγονότα και τις αναμνήσεις μου, που πέρασα σ' αυτά τα έξι χρόνια μακριά από τα ειδικά σχολεία, αν κάποιος μου έλεγε να πάω σε ειδικό σχολείο και να μείνω, η απάντησή μου θα ήταν απόλυτα αρνητική. Θα έλεγα σ' αυτούς που μου πρότειναν κάτι τέτοιο ότι δε θέλω άλλη ειδική μεταχείριση... Φτάνει πια η απομόνωση από την κοινωνία. (Σωτήρης Στυλιανού, "Μέχρι να φτάσω ως εδώ" (Σκέψεις και εμπειρίες ενός παιδιού με αναπηρία), Θεσσαλονίκη 1990)

Το μικρό χωριό στο βουνό όπου τα παιδιά δεν χαμογελούσαν ποτέ
Η έννοια της διαφοράς στο σχολείο: Προβληματισμοί και προτάσεις

συγγραφέας: Ελένη Φτιάκα

εικονογράφηση: μαθητές νηπιαγωγείου
34σελ.
ISBN: 978-960-8365-32-2

Τιμή € 12,23